วันที่ 19 มกราคม 2558 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 135 / 157

ใครจะสอนเรา ก็ไม่เท่ากับ เราสอนตัวเอง ๒๒ มกราคม พ.ศ. ๒٥๔๕

อย่าพูด...ตอนโกรธ 15 มกราคม พ.ศ. 2552

การที่เราสละอารมณ์ผุ่นมัวออกไป ก็คือการให้ “ความสุข” กับทุกคน ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๒

การสะอารมณ์ขุ่นมัว ก็เพื่อ "ตัวเอง" จะได้มีความสุข ก่อนคนอื่น 16 มกราคม พ.ศ. 2552 ๙๗๐

ปล่อยวาง ให้อภัย อย่าเสียเวลา มองข้อผิดพลาดของผู้อื่น ๒๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๐

ถ้าถือสา...ก็เป็นเรื่องเป็นราว ไม่ถือสา...ก็เป็นลมเป็นแล้ง 13 มกราคม พ.ศ. 2548

ไม่กี่ความโกรธไว้ในใจ เพราะความโกรธจะเผาตัวเรา คนที่เราร้อนก็ือรัวเราเอง 15 มกราคม พ.ศ. 2552

ไม่เก็บสิ่งที่ไร้สาระ มาทำให้เราทุกข์กาย ทุกข์ใจ ๑๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

ห็ดมองโลกให้ว่างเปล่า ไม่มีอะไรเป็นแก่นสาร 11 มกราคม พ.ศ. 2453

เรามาจากคนละทิศละทาง มาอยู่ร่วมกันด้วยบุญที่เคยสร้างร่วมกันมา ต้องอดทน ให้อภัยซึ่งกันและกัน ๔ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

นักรบแห่งกองทัพธรรม คือ สายโลหิตของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้สิ่งแวดล้อมจะเปลี่ยนแปลง แต่หัวใจจะไม่เปลี่ยนไป 16 มกราคม พ.ศ. 2553

ถ้าเราทำเสียงดังปรบมือชี้ของเขา จะทำให้ทุกชาติที่เกิดมา เวลาปฏิธรรมจะบรรลุธรรมได้ยาก เวลานั่งธรรมะกำลังจะดีๆ ก็จะมีอุปสรรคเกิดขึ้น ทำให้เราต้องเลิกละความเพียร อวัยวะที่เกี่ยวกับการฟังเสียงของเรา จะไม่

ฝึกหยุดฝึกนิ่งเอาไว้ เพื่อ ตัวของเราเอง ไม่ใช่เพื่อใคร ๒๕ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๕

ต้องปฏิบัติธรรม ทุกวัน... อย่าท้อ ๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๘

ถ้ายังไม่อ้วนจริง เราก็ทำความรู้สึกไปก่อนว่า เราอยู่ในกลางความสงบของรัศมีธรรม ของอานุภาพแห่งบุญ กลางดวงบุญที่สว่างไสว ๑๘ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

ใจหยุด คือ ที่สุดแห่งการแสวงหา ๑ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๕

มนุษย์จะไม่มีวันรู้จัก "ความสุข" เลย ถ้าเขายังไม่หยุดไม่ยิ่ง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๔๖

"ความสุข" หมายถึง ความสบายกาย สบายใจ คือ กายก็สบาย ใจก็สบาย ไม่มีความรู้สึกว่าต้องทนเลย 16 มกราคม พ.ศ. 2546

สบายกาย สบายใจ มืออยู่ที่เดียว ตรงที่ใจหยุดนิ่ง ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๕๖

ไม่ว่าจจะเกิดมากี่ชาติก้ คำใจไม่หยุด ไม่ยิ่ง แม้มรทรัพย์มาก เป็นถึงพระเจ้าจักรพรรดิ ก็ไม่รู็จัก “ความสุข” 16 มกราคม พ.ศ. 2546